Problemy w uprawie bukszpanu

Bukszpan to rodzaj wolno rosnących drzew i krzewów z rodziny Boxwood. Rosną w Indiach Zachodnich, Azji Wschodniej i krajach śródziemnomorskich. Nazwa rośliny została zapożyczona przez starożytnych Greków z nieznanego języka. W naturze występują trzy duże obszary bukszpanu – afrykański, środkowoamerykański i euroazjatycki. W kulturze bukszpan, jedna z najstarszych roślin ozdobnych, jest uprawiana jako kultura doniczkowa i ogrodowa. W ciepłych miejscach krzew bukszpanu służy nie tylko jako żywopłoty – malowniczo ukształtowane krzewy bukszpanu zdobią ogrody i trawniki. 

Bukszpan: uprawa w ogrodzie

Uprawa bukszpanu nie jest trudna i nie wymaga specjalistycznych kwalifikacji. Najważniejsze, aby nie sadzić go w miejscu, w którym wody gruntowe zbliżają się do powierzchni ziemi. Bukszpan wymaga dobrze przepuszczalnej gleby. Co to znaczy? To gleba, przez którą swobodnie przepływa woda. Jeśli po deszczu przez dwa tygodnie na kwietniku są kałuże, lepiej wyhodować bukszpan w doniczce.

Jeśli roślina kwitnie wiosną, lepiej przesadzić ją jesienią. Jeśli kwitnie jesienią, sadzenie będzie łatwiejsze wiosną. Bukszpan kwitnie wiosną, dlatego lepiej go sadzić jesienią.

Nie zapominaj, że ukorzenienie rośliny zajmuje około miesiąca. Oznacza to, że od daty sadzenia do daty nadejścia pierwszych przymrozków powinno upłynąć co najmniej 30 dni. 

W przeddzień sadzenia obficie podlewamy roślinę (aby później łatwo usunąć glinianą grudkę). Następnego dnia rozpoczynamy prace ziemne. Kopiemy dziurę do sadzenia około trzy razy szerszą i głębszą niż gliniana bryła w doniczce, ostrożnie składamy wykopaną ziemię na bok. Na dno wlewamy perlit (grubość warstwy 2-3 cm) – jest to dla nas warstwa drenażowa, która usuwa nadmiar wilgoci z systemu korzeniowego. Następnie ponownie mieszamy wykopaną ziemię z perlitem, zachowując przybliżony stosunek 1:1. Ostrożnie wyjmij bukszpan z doniczki. Prostujemy korzenie (nie powinny się zginać) i stopniowo wlewając mieszankę gleby między nie i wokół nich, wypełniamy dziurę do poziomu powierzchni ziemi. 

Lekko ubij glebę rękami (aby wyeliminować puste przestrzenie w systemie korzeniowym). Teraz, w zależności od wielkości rośliny, dobrze ją podlej. Na przykład dla sadzonki o wysokości 15-20 cm wystarczą 3 litry wody. Polecam zabranie deszczówki do nawadniania. Po podlaniu gleba w dołku opadnie. Upewnij się, że łodyga stoi prosto w otworze. Po przesadzeniu nie nawozić rośliny przez miesiąc. Jeśli nie padało od ponad tygodnia, podlej je. W okresie aktywnego wzrostu, czyli wiosną, latem i jesienią można nawozić raz w tygodniu.

Jeśli w Twojej okolicy panują surowe zimy z długimi mrozami, wybierz odporne na zimę rodzaje bukszpanu. Może nie wyglądają tak dekoracyjnie jak egzotyczne, ale nie przemarzną pierwszej zimy. 

Ćma bukszpanowa: jak się jej pozbyć?

Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis) to dość duży motyl. Ma brązowe skrzydła, z białą obwódką. Gąsienice są zielone, z czarną głową (starsze stadia rozwojowe – do 4-5 cm). Jaja motyli składane są na wewnętrznej powierzchni liści bukszpanu. 

Szkodnik ten przybył do Europy z Chin w 2007 roku i stopniowo rozprzestrzeniał się, zagrażając plantacjom bukszpanu. Sytuację pogarsza zwłaszcza fakt, że w warunkach Europy ćma nie ma naturalnych wrogów.

W stadium gąsienicy owad aktywnie żywi się liśćmi bukszpanu. Po 3-4 tygodniach (im wyższa temperatura powietrza, tym szybciej) ćmy przechodzą w stadium poczwarki. Długość poczwarki wynosi 2,5-3 cm, po 10-15 dniach obserwuje się pojawienie się motyli. W warunkach polskich szkodnik może urodzić 2-3 pokolenia. W szczególnie sprzyjających warunkach klimatycznych, identycznych jak w naturalnym środowisku, możliwe jest również IV pokolenie ćmy. Ten motyl zimuje w stadium poczwarki – w postaci kokonu, umocowanego w gęstej sieci między liśćmi bukszpanu. Obecność ćmy bukszpanu w uprawach roślin można określić za pomocą następujących cech:

• liście i pędy pokryte są cienkimi pajęczynami, skórkami larw, odchodami gąsienic i czarną sierścią;
• gałęzie i liście są zasiedlone dużą ilością ciemnozielonych i żółtawozielonych gąsienic pokrytych drobnymi włoskami;
• podłoże pokrywają owadzie odchody: warstwa „kawałków” zieleni, odchody, które wydzielają nieprzyjemny specyficzny zapach;
• roślina szybko wysycha.

Skuteczne w walce ze szkodnikiem okazały się takie preparaty kontaktowe jak  Decis Profi ,  Actellik (6 ml na 6 litrów wody), a także preparaty zawierające lambda-cyhalotrynę. 

Konieczne jest łączenie ich z lekami ogólnoustrojowymi, np.  Confidor Maxi  czy  Aktara.

Przeprowadzając zabiegi, należy pamiętać, że działanie ochronne leku trwa 14-20 dni, a cykl rozwojowy owada wynosi około 40 dni. Dlatego konieczne jest wykonanie 2-3 zabiegów. Podczas opryskiwania roślin należy dokładnie pokryć całą powierzchnię liścia. Podczas leczenia bukszpanu, należy wziąć pod uwagę temperaturę powietrza – zmniejszy to ryzyko fitotoksyczności i niekorzystnego wpływu na ludzi. Przy temperaturach powietrza powyżej 25-30 stopni lepiej stosować inne leki.